به یونس افشین

در مدرسه ی راهنمایی 15 خرداد طلحه بودم . داشتم در کلاس سوم تدریس می کردم که ناگهان دو هواپیمای میگ عراقی به سرعت از آسمان گذشتند . پس از آن ها ، هلی کوپتری عراقی که در فاصله ی پایینی در حال پرواز بود ، از سمت شمال و در حاشیه ی کوه های غرب طلحه پیش آمد . ارتفاع آن از کوه ها پایین تر بود . وقتی به طلحه رسید ، از روی مدرسه ی راهنمایی گذشت . آنگاه دوباره برگشت . باز هم دوری زد و بالای مدرسه که رسید ، درست در وسط حیاط مدرسه بمبی انداخت  . ما در کف کلاس ، دراز کشیده بودیم . من خیلی نگران بودم که مبادا بمبی به کلاس بخورد و همه از بین بروند . می خواستم بچه ها را بیرون بفرستم تا پراکنده شوند که در صورت خطر ، به همه آسیبی نرسد . بسیار وحشتناک بود . نزدیک ساعت 11 صبح بود . بعد از نماز صبح که خوابیده بودم ، چند خواب دیده بودم . اما این خواب ذهنم را بد جوری مشغول کرده بود تا این که روز 18 تیر ماه به برازجان رفتم . مقصدم بیمارستان بود . اهالی روستای طلحه نیز جمع بودند . آن ها آمده بودند تا یونس افشین را تشییع کنند . یونس از دانش آموزان کلاس اول راهنمایی مدرسه ی 15 خرداد طلحه بود که به شهادت رسیده بود . به جز من ، تعدادی دیگر از معلمین مدرسه نیز بودند . پیکر یونس بر فراز هزاران دست  و در میان فریاد های جنگ جنگ تا پیروزی  تشییع شد . ما نیز تا طلحه با او آمدیم  . 

 نوشته شده توسط محمد غلامی در پنج شنبه 95/4/24 و ساعت 6:40 عصر | نظرات دیگران()